Juicht en jubelt! Er is een wit baby-bizonnetje geboren! De kans dat dat gebeurt, is volgens onze moderne natuurwetenschap zo'n 1 op de 10 miljoen. Tot daar hun interpretatie. Volgens de wijze Indianen is er echter veel meer aan de hand want gaat het om een uitgesproken teken van onze Vader en Moeder. Een gunstig teken, dat spreekt. En mooi op tijd ook. Zoals voorspeld. Tegenover al dat natuurgeweld van de laatste dagen/weken/maanden, komen steeds meer ontwaakte zielen te staan. Het aantal mensen die hun ogen hebben geopend, neemt stilaan steeds meer toe. Krachten worden gebundeld. Handen ineen geslaan. Dromen gezamenlijk gedroomd. Totdat het moment zal komen dat de spreekwoordelijke emmer zal overlopen en we een nieuw bestaan binnen zullen druppelen...
Zelfs onze moderne natuurwetenschap legt stilaan bepaalde linken. Op de tweede bladzijde in mijn krant vanmorgen stond het zwart op wit. De bosbranden, hittegolven en overstromingen hebben 1 gezamenlijke bron: de opwarming van de Aarde. Dat de Aarde effectief wordt 'opgewarmd' door enerzijds de woorden en daden van het huidige, heersende dualistische (lees: lagere) bewustzijn, en anderzijds de verlichting van steeds meer mensen, wordt nog steeds niet zo begrepen maar dat is slechts een kwestie van tijd. Tegen het einde van dit jaar zal het besef eindelijk zijn doorgedrongen. Wij allen, samen, zijn schuldig aan een systeem waarvan de houdbaarheidsdatum is overschreden. Het houdt niet langer steek dit systeem op te lappen alsof het om een oldtimer-mobiel gaat. Wij mensen zijn simpelweg meer waard dan wat we onszelf dagelijks laten voorschotelen en weerspiegelen.
Als er minuscule, haast onzichtbare elementaire deeltjes worden waargenomen, en atomen met de grootte van voetballen, dat weet ieder weldenkend mens dat het idee dat hij als mens niets betekent evenveel waard is als het idee dat hij God is. Waarom zouden we 1 van beide stellingen verkiezen boven de ander? Waarom moet dat 'niets voorstellen in deze onmetelijk grote ruimte' steeds tegenover een God-complex worden uitgespeeld? Waarom zouden beiden niet samen kunnen gaan? Waarom zou Hij/Zij niet alles tegelijk kunnen zijn? Zit er niet in alles iets van de Bron?
Hoe weinig weet de moderne, zogenaamd 'beschaafde' mens af van God! Hoe groot en klein Hij/Zij wel is! Hoe (ik spreek liever van de Tao) de Tao alles doordringt en hoe fantastisch haar werkwijzen wel zijn. Hoe zeer gaat de Westerse mens nog steeds gebukt onder de gevolgen van de katholieke kerk die haar onderdanen vooral op hun nietige kleinheid wees en stelselmatig benadrukte dat men alleen tot God kon komen via haarzelf als geestelijke tussenschakel. Al degenen die andere manieren uitprobeerden, waren op voorhand verdacht en belandden meestal op brandstapels. Maar is er een andere manier om tot de Bron te komen dan die Weg te nemen die het meest voor de hand ligt en tegelijkertijd het meest wordt gevreesd?
De Weg die je naar je Zelf voert, is de Enige Weg waard om te nemen en net daarom wordt hij vaak gemeden. Hij voert je namelijk niet naar de luidruchtigheid en wisselvalligheid van het fysieke bestaan maar naar koele, verkwikkende meren waar de Tijd allang opgehouden heeft te bestaan.
