vrijdag 15 juni 2012

Vandaag

heerst nog steeds de opvatting dat bewustzijn een product van de hersenen is. In 1898 scheef psycholoog William James (1842-1910) echter al dat de hersenen weliswaar een functie hebben om bewustzijn te ervaren, maar dat dit geen productieve functie kan zijn, maar een permissieve of transmissieve functie. Dus een functie die informatie toelaat of doorgeeft. Volgens James bestaat het al in een andere, transcendente sfeer en is onze toegang tot aspecten van het bewustzijn afhankelijk van de persoonlijke 'hersendrempel', die bij sommigen mensen lager is dan bij anderen, waardoor zij toegang hebben tot verschillende aspecten van dit ruimere bewustzijn. Ofschoon James abnormale bewustzijnservaringen gebruikt om zijn theorie te onderbouwen, spreekt hij over de continuïteit van het bewustzijn en het is opvallend - maar niet toevallig! - hoe sterk de benadering van James en de terminologie die hij gebruikt overeenkomen met Pim van Lommels concept van non-lokaal bewustzijn, Ken Wilbers concept van eenheidsbewustzijn en Ervin Laszlo's concept van het Akasha-veld. Mijn inziens hebben we hier met 'denkers' te maken die, mezelf incluis, niet bang zijn om de volgende conclusie te trekken: er is een ultieme Bron van het bewustzijn in een meerdimensionale ruimte, en (bijna) elk deel van dit eindeloze bewustzijn is voor ieder mens toegankelijk. 

Zo zegt Van Lommel: Onder verschillende omstandigheden zijn we in staat dit eindeloze bewustzijn te ervaren. Bij levensbedreigende situaties spreken we van een bijna-dood ervaring. Maar omdat dit verruimde bewustzijn ook gemeld kan worden bij omstandigheden die niet levensbedreigend zijn is de term bijna-dood ervaring bepaald niet ideaal. Een goede term zou 'inzichtervaring' of 'verlichtende ervaring' kunnen zijn. Maar een ervaring van een verruimd bewustzijn kan misschien nog beter een ervaring van non-lokaal of eindeloos bewustzijn worden genoemd. 

En dan volgt in zijn boek Eindeloos Bewustzijn een opsomming van verschillende omstandigheden waarbij een verruimd bewustzijn kan worden ervaren (die ik hier letterlijk overneem):

1. Bijna-dood ervaringen kunnen optreden bij een kritieke medische situatie, waarbij de hersenfuncties meestal duidelijk zijn aangetast, zoals bij een hartstilstand, een coma of een bijna-verdrinking. 
2. Doodsangst-ervaringen zijn gebaseerd op plotselinge hevige doodsangst en worden gerapporteerd na een schijnbaar onvermijdelijke dood zoals bij een (dreigend) verkeersongeluk of bij ongelukken tijdens bergsport. 
3. Identieke ervaringen worden gemeld onder omstandigheden waarbij sprake kan zijn van gevoelens van wanhoop, eenzaamheid of verlatenheid. Zo'n ervaring is bijvoorbeeld gemeld door Charles Lindbergh toen hij in zijn eentje over de oceaan vloog, en door astronauten tijdens hun ruimtevlucht. Mogelijke omstandigheden zijn: 
-isolatie (schipbreukelingen, astronauten)
-extreme uitdroging of onderkoeling
-een depressie of existentiele crisis.
4. Ervaringen van een verruimd bewustzijn kunnen ook worden gemeld zonder dat er sprake is van doodsangst, wanhoop of eenzaamheid:
-tijdens meditatie of totale ontspanning (verlichtende of eenheidservaringen)
-tijdens regressietherapie (die ook onder hypnose kan plaatsvinden)
-tijdens het gebruik van bewustzijnsverruimende middelen zoals LSD of DMT.

Dat 'ervaringen van een verruimd bewustzijn' - ik spreek zelf liever over mijn inzichten, heldere dromen of visioenen - ook nog op een andere manier kunnen ontstaan, is waar mijn boek ZIEL IN ZICHT! van wil getuigen. Zoals Jan Fabre zichzelf als kunstenaar 'opoffert voor de schoonheid', zo vecht ik voor datgene waarvan ik zeker weet dat het bestaat en dat is het hogere eenheidsbewustzijn, de Weg naar het Paradijs op Aarde. In de woorden van Huston Smith: Zonder onbaatzuchtige wijsheid is ethiek verstoken van inzicht, is kunst een onbenullige bezigheid en is spirituele ontwikkeling een illusie.