woensdag 30 mei 2012

Mooi

hoe Ken Wilber het omschrijft: 'Eenheids-bewustzijn is niet meer dan het bewustzijn van het bestaan van de ware wereld zonder grenzen. We hebben geen foefjes nodig om het te verklaren, geen hocus-pocus, geen mystiek jargon, geen occulte vaagheden. Als de werkelijkheid wezenlijk een staat van onbegrensdheid is - en om dat te ontkennen moeten we de relativiteitstheorie, de ecologie, de natuurfilosofie en de wijsheid van het Oosten negeren - dan is eenheids-bewustzijn de natuurlijke staat van bewustzijn die deze werkelijkheid erkent. Eenheids-bewustzijn is, kortweg, onbegrensd-bewustzijn.' 
De Oosterse uitspraak ' Je bent de wereld' kon het niet beter samenvatten.

(Het antwoord op de vraag wat de kwantumfysici doen met hun inzage in dit fantastische fenomeen, krijg je de volgende keer. Maar laat me je al een hint geven. Hier komt ie: wat is het verschil tussen een inzage of inkijk en een inzicht?)


maandag 28 mei 2012

Het Gebied Zonder Grenzen

heeft vele namen: de Dharmakaya, het mystieke lichaam van Christus, het universele veld van Brahman, het Veld van de kwantumfysici, het organische patroon van Tao, enzovoort. Kijk, elk beetje fysicus zal je tegenwoordig vertellen dat alle voorwerpen in de kosmos slechts verschillende vormen zijn van 1 enkele Energie. Of je die Energie nu 'Brahman', 'Tao', 'God', 'Spirit' of gewoon 'Energie' noemt, doet in feite helemaal niet ter zake. Namen zijn immers maar namen. 

Ach, woorden... Sinds de opwindende tijd van Adam en Eva plakken we etiketten op zaken - objecten - waardoor niet alleen zij maar ook wij worden begrensd! Onze taal is een taal van grenzen. Ga zelf maar na: elke keer als je denkt, of een woord of naam gebruikt, ben je bezig grenzen te trekken. 'Het is dit' wil zeggen 'dat het dat niet is'. We kennen 'wit' omdat 'zwart' ook bestaat. We gaan zo in deze splitsing, deze twee-deling op dat de 'Hemel' alleen met 'goede' zaken gevuld lijkt te zijn en de 'hel' met alleen maar 'slechte' zaken. Hoezeer beperken we onszelf door op deze manier te denken, te kijken, te voelen, te proeven, te horen, enzovoort. 

In de Enige Realiteit bestaan geen grenzen. Men verwart er geen kaarten met gebieden, geen symbolen met echte dingen, geen namen met wat slechts benoemd is. Een van de belangrijkste filosofen van deze eeuw, Alfred North Whitehead, sprak over 'de naadloze jas van het universum'. Teilhard de Chardin zegt over deze naadloze jas het volgende: Beschouwd in zijn concrete realiteit, kan de substantie van het universum zichzelf niet verdelen, maar vormt het in zijn totaliteit, als een soort reusachtig atoom, het enige echte ondeelbare... (...) Het is onmogelijk in dit netwerk te snijden, een stuk ervan af te zonderen, zonder dat de randen rafelig en onduidelijk worden...
Onmogelijk? Jazeker. Zoals ook de kwantumfysici intussen hebben begrepen, zijn er immers geen afzonderlijke waarnemers maar slechts afhankelijke deelnemers. 

Wist jij dat de kwantumfysica reeds in 1900 het Licht begon te zien?
Al meer dan 100 jaar vangen de kwantumfysici een glimp op van de ware wereld, het Gebied Zonder Grenzen, de wereld die Adam zag voor hij zijn noodlottige grenzen trok. De wereld zoals hij is en niet zoals hij is geclassificeerd, begrensd of in kaart gebracht. Kortom, de wereld zoals die reeds eeuwen geleden door de Oosterse Wijzen werd omschreven. 
We dienen ons dringend de vraag te stellen wat de kwantumfysici eigenlijk met die 'aanwinst' doen...

    


vrijdag 25 mei 2012

Wanneer je wakker wordt

in de Bron - en ja, ik kan dit woord niet anders dan met een hoofdletter schrijven! - ben je compleet. Tijd bestaat hier niet. Hier heerst slechts rust en liefde. Maar denk niet dat het saai zou zijn. De stromingen in het Veld zijn sterk, doelgericht, energiek en sprankelend zoals de bubbels in een glas champagne. Luchtbellen van eeuwige alwetendheid. Explosies van informatie. 

Bereid je voor op vele malen meer antwoorden dan je ooit vragen hebt gehad. 
Hier hoor je thuis. Hier voelt je lichaam veel groter en kleiner dan ooit en ben je waar je hoort te zijn.
Hier heb je de grootste glimlach.

Begrijp me niet verkeerd. Hoewel ik weet dat ik dit nooit zal kunnen overbrengen vanuit gedachten en woorden, met een 'ik' in een fysiek lichaam, wil ik hier zijn. Hier, op deze Aarde, wil ik proberen duidelijk te maken hoe eeuwig bestaan en bewustzijn er uitziet en aanvoelt. Een onmogelijkheid... maar toch... Al kon ik enkel maar 1 mens op deze planeet bereiken en deze extatische rust laten voelen, dan zou het al de moeite waard zijn om hier te zijn. 

Ik heb de opties van blijven en teruggaan helder gezien. Verleden en toekomst waren 1 alsof ik alle mogelijkheden in 1 overzicht bij elkaar voor mijn ogenloze lichaam kreeg. Ja, ik heb afscheid moeten nemen van dit bewuste 1-zijn, van deze Bron. Om hier te mogen en te kunnen zijn, ween ik vaak eenzame, verweesde tranen. Niets wat ooit was geboren of gegroeid, gestorven of verwoest was mij toen vreemd. Ik kon echter niet blijven, wilde ik datgene kunnen bereiken wat ik nu dagelijks betracht.

Oh, had ik maar... 
Oh, was ik maar...
Oh, kon ik toch maar...

Maar ik weet reeds dat ik alles heb wat nodig is.



maandag 21 mei 2012

Bewustzijn.

Hoe zou materie bewustzijn kunnen produceren? De hersenen zijn immers opgebouwd uit louter materie, uit atomen en moleculen die weer de bouwstenen zijn van cellen met hun chemische en elektrische processen. Met deze samenstelling uit 'onbewuste bouwstenen' zijn de hersenen zeker in staat het ervaren van een bepaald soort bewustzijn mogelijk te maken. Maar 'produceren' de hersenen ook ons bewustzijn? 
Het antwoord op deze vraag? Neen!
Wat sommigen ook beweren, het is vandaag de dag nog steeds een onbewezen hypothese dat bewustzijn en herinneringen exclusief in onze hersenen worden geproduceerd en opgeslagen. Direct bewijs voor of en hoe neuronen in de hersenen de subjectieve essentie van ons bewustzijn produceren ontbreekt nog steeds volledig. Het is een dom idee te denken dat we onszelf via de hersenen zouden kunnen verklaren.

Het soort bewustzijn waarover ik het in deze blog nog heel vaak zal hebben, is het bewustzijn dat zich bewust is van de Bron en dat daarom Eenheidsbewustzijn kan worden genoemd. Dit bijzonder helder, ja zelfs buitengewoon bewustzijn kan onder verschillende omstandigheden optreden maar wordt volgens bepaalde specialisten het meest gemeld na een periode waarin de hersenfuncties ernstig zijn aangetast, zoals bij een hartstilstand (1). Ander vergelijkbare klinische omstandigheden volgens deze specialisten zijn hersenbeschadiging met coma door een ernstig verkeersongeluk of hersenbloeding (2), bewusteloosheid door shock (lage bloeddruk) vanwege ernstig bloedverlies tijdens of na een bevalling (3) of als complicatie tijdens een operatie (4). Bijna-verdrinking (5) is eveneens een bekende oorzaak van buitengewone ervaringen, maar dan vooral bij kinderen. Andere oorzaken zijn verstikking (6) of ernstige maar niet direct levensbedreigende ziektes met hoge koorts (7). Deze ervaringen worden ook gemeld tijdens isolatie (8), bij depressie (9) of zonder duidelijke medische oorzaak tijdens een wandeling in de natuur (9) of tijdens meditatie (10). Identieke ervaringen, zogenaamde doodsangst-ervaringen zijn gebaseerd op plotselinge hevige doodsangst, en worden gerapporteerd na een schijnbaar onvermijdelijke dood zoals bij een (dreigend) verkeersongeluk of bij ongelukken tijdens bergsport. Soortgelijke ervaringen kunnen ook optreden tijdens een stervensproces en worden dan sterfbedvisioenen genoemd.  
Tot zover de huidige stand van zaken.
In de hele geschiedenis echter, in alle tijden en culturen, zijn meldingen bekend van mensen met een of meerdere buitengewone ervaringen. Kijk, tegenwoordig wordt dit een bijna-dood-ervaring genoemd - een BDE - hoewel de term 'bewustwording door eenheids-ervaring' natuurlijk veel beter de inhoud dekt.   

Ik citeer Pim van Lommel, de Nederlandse cardioloog die - God zij dank! - het ophefmakende boek Eindeloos Bewustzijn schreef: 'Deze ervaring veroorzaakt nagenoeg altijd ingrijpende en blijvende veranderingen in de levenshouding, waarbij de angst voor de dood meestal verdwijnt.'

Als je begrijpt dat ik dit soort eenheids-ervaringen reeds vanaf mijn 5de levensjaar heb mogen 'ontvangen', dan begrijp je wellicht ook waarom mijn schrijfdrang - en in het algemeen mijn bekeringsdrang - zo sterk is. Zulke ervaringen hebben simpelweg mijn leven bepaald in de zin dat mijn 'missie' op deze planeet al heel snel erg duidelijk werd. Jazeker, 'I want to open your mind'!

(Dit bericht werd gebaseerd op bevindingen die Pim van Lommel publiceerde in Eindeloos Bewustzijn.)

  

zondag 20 mei 2012

Persoonlijke ervaring

en eenzaamheid gaan vanzelfsprekend hand in hand. Hoe zou de Wijsheid in ons anders tot uiting moeten komen als we onszelf niet toestaan ons eigen, unieke, individuele pad te volgen? 
Ieder van ons is als een kindheld die telkens weer op het punt staat het slagveld van de ziel te betreden en, naar we hopen, te herrijzen als de krachtige man of vrouw die zichzelf aan zichzelf heeft bewezen. Wat we zoeken zijn kansen - de strijdperken zelf - om een begin te maken met, of een vervolg op de heftigste reis van allemaal: de ontdekkingstocht naar binnen, naar wie we werkelijk zijn. We wensen verder te reiken dan wat wij reeds weten en waarvan we weten dat het voor ons niet heeft gewerkt. We verlangen naar inwijdingen, naar een nieuwe manier van zien, van angsten overwinnen; een manier gebaseerd op persoonlijke ervaring in plaats van tweedehands informatie uit een samenleving die slechts pseudo-rituelen te bieden heeft. 
Ik citeer opnieuw uit Duisternis Belicht, het boek dat mij al meer dan een week in haar ban houdt: 'Veel mensen in onze moderne wereld zijn de weg kwijt of in de war. We hebben geen stam-oudsten die ons kunnen leiden, ons de weg naar het man-zijn of vrouw-zijn wijzen, ons helpen de geheimen die we hebben bloot te leggen en de kracht in onszelf te ontdekken, ons in te leiden in het sacrale of ons de middelen te verschaffen om visioenen waar te nemen en een authentieker leven te leiden. In het gunstigste geval hebben we de staat als 'kindermeisje' die voor ons zorgt, ons rechten (in plaats van riten) geeft die wij moeten uitoefenen met een aangematigde in plaats van een gevoelde volwassenheid. Wij zien de gevolgen van die aanmatiging, ergens onderweg, in de vorm van mannen en vrouwen die zichzelf niet echt kennen, die in veel opzichten nog steeds kinderen zijn op zoek naar leiding en antwoorden van niet-bestaande mensen die de wijsheid in pacht hebben. Een echte inwijding daarentegen is een promoveren tot heelheid en volwassenheid. Inwijdelingen komen daaruit tevoorschijn met toegang tot inzichten en kracht die zij voorheen niet kenden.'  


vrijdag 18 mei 2012

zonder titel

Nu al moe van het medium zijnde, vlij ik mij teneder. Nederig. Vol van lof. Voor u. Ik ode u. Met een hoofdletter. Lof dus. Omdat Gij de aller van alles zijt. En omdat ik dat mag meemaken....soms.
Het bevat mijn hoofd als een krans.
Een stralendans.
Een Zon

En alles wordt stil
Omdat ik dat wens

Slapend zullen mijn dromen komen.
En ik verwelkom ze, geef ze water, voed ze.

Ook zij hebben recht van spreken.



donderdag 17 mei 2012

Naar aanleiding van...

een gesprek dat ik onlangs voerde met twee interessante mannen, is het me beginnen dagen dat mensen aan psychoses kunnen leiden en daarvoor pillen moeten slikken. Het lijkt me verschrikkelijk als je van geen hout meer pijlen weet te maken en verdwaalt in je eigen duistere labyrint... Maar bestaat er echt geen andere uitweg dan pillen te slikken voor de rest van je leven? Het probleem ligt uiteraard bij de inrichting van onze huidige maatschappij. De moderne sjamaan is veeleer een kunstenaar/mensen-genezer dan een wijs iemand die zijn volk in alles leidt. 
Iemand die inzag dat de sleutel tot wijsheid in de juiste verbinding van alle delen lag, was Carl G. Jung.  Boven het probleem uitstijgen - een advies van Jung - houdt in dat je afstand neemt door je ziel als het ware te verheffen en tegelijkertijd te verankeren. De berg en het dal kunnen namelijk niet zonder elkaar. 
Hoe weet ik dat ik niet gek ben als ik over heldere visioenen spreek? Het antwoord luidt: ten eerste bestaat er geen 'normaal' brein. Dat is een verzinsel van de moderne natuurwetenschap die nog steeds veel te weinig of niets afweet van de mythische geest die ieder mens eigen is. De ervaring van de onbegrensde en ongeconditioneerde geest is van nature visionair van aard. Wanneer de visionaire geest zich opent, worden we ons door beelden en symbolen sterker bewust van een veel diepere en onmetelijker verbinding  met het leven. Wie zich gaandeweg bewust wordt van de mogelijkheden van zijn visionaire geest, leert de beelden en symbolen vanzelf te interpreteren. Sommigen zullen hem naar inzichten brengen; anderen voeren hem naar overzichten en nog anderen vertellen het ononderbroken verhaal van zijn her- en toekomst. Wat de visionair ook ziet, het vertelt hem iets over hem/haarzelf en aan zichzelf kent hij/zij de wereld. 
Anders gezegd: ik ben niet van de wereld maar sta in de wereld. Als de feiten niet passen in het wereldbeeld, dient het wereldbeeld te worden aangepast aan de feiten, en niet andersom!
Ten tweede voel ik mij als mens groeien in positieve zin telkens een puzzelstukje op de juiste plaats valt. En, voor alle duidelijkheid, dat kan eender waar of eender wanneer gebeuren. Waarschijnlijk juist op het moment dat je het het minst verwacht. Het moment van verlichting dat daarop volgt, hoe kort- of langstondig ook - is onbeschrijfelijk want verbind je onmiddellijk met de hogere werelden van Licht waar onze voorouders ons met eindeloos geduld en heel veel Liefde staan op te wachten in een poging ons nog verder in de wijden in de Waarheid. Zie je, op die manier zijn Liefde, Licht en Waarheid onlosmakelijk met elkaar verbonden. 



maandag 14 mei 2012

Bat querre

Wist je dat de bat querre - de 'oorlog om de geest' - in de Haitiaanse voodoo geblinddoekt wordt doorgemaakt? Deze eerste inwijdingscyclus is een proces van drie nachten van zware inspanning, dansen en bezetenheid door geesten, aangewakkerd door overvloedige doses van de lichtelijk hallucinogene drank absint - dat alles bedoeld om ons besef van wie we zijn te scheiden van het rauwe potentieel van wie we zijn geweest en nog steeds kunnen zijn. We gaan de strijd aan om te vechten voor hernieuwd contact met onze eerstgeboren en ongebroken - dat wil zeggen, ongeconditioneerde - geest en de energie van het Universum om ons heen. 
In Westerse religies vinden we ook iets terug van deze zoektocht naar het bovennatuurlijke door ervaring met de duisternis. In het Engeland van de veertiende eeuw maakten de mystieke tradities en kluizenaarstradities een snelle groei door. Kluizenaars, zowel mannen als vrouwen, hadden als doel om via een innerlijk spiritueel leven van toewijding, dat grotendeels werd doorgebracht in duistere kloostercellen, meer dan de verlossing van hun eigen ziel te bereiken: het was hun goddelijke taak om door innerlijke verlichting en visionaire ervaringen de energie van transformatie die de spirituele waarheid naar de wereld zou brengen, op Aarde te verankeren.     
Waarom citeer ik dit stukje tekst uit 'Duisternis Belicht' van Ross Heaven en Simon Buxton?
Omdat het eerste doet denken aan de hedendaagse party-scene waar sex, drugs and rock and roll een potentieel van de danser aanspreken dat overdag, in de overbelichte, rationele wereld, zelfs nauwelijks meer wordt opgemerkt. Wie de duisternis durft betreden - wie door een opening in de muur het geheimzinnige labyrint durft binnen te gaan - zal ontsnappen aan de gevangenis van taal, de tirannie van conceptueel denken en de onhandelbaarheid van letterknechterij. Maar de vrijheid heeft een prijs. In het donker begint het oog nu eenmaal te zien.  
En ten tweede omdat ik sterke vermoedens heb dat ikzelf in de veertiende eeuw in Engeland heb geleefd.   

zaterdag 12 mei 2012

Moe maar enigszins voldaan...

Met ongeveer 1000 waren we vandaag. Niet dat de afwezigen niet verontwaardigd zijn. Neen, het is verantwoordelijkheidsbesef dat hen ontbreekt en angst, verveling en apathie die hen weerhouden. Murw geslagen door een pervers want onmenselijk systeem dat slechts getallen voor ogen heeft en van waarden al lang geen kaas meer heeft gegeten. God weet wat daarvan komt.
De optochten die vandaag overal ter wereld werden gehouden, zijn een uiting van en doen beroep op onze ziel. Te lang werd zij het zwijgen opgelegd. Te hard werd zij ontkend. Hoe smekend haar stem ook klonk, men wilde niet naar haar luisteren. Dacht men nu werkelijk dat zij weg zou gaan? Ons achter zou laten met enkel ons hoofd en ons ongezonde verstand? 'Zie je dan niet wat van kortzichtigheid komt?' vraagt zij met ogen die eindeloos ver over de horizon heen kunnen turen. 
Om maar te zeggen dat je evengoed thuis de wereld kan verbeteren - daarvoor hoef je echt de straat niet op. Zolang deze wereld in getallen denkt en eet en slaap en droomt, is het echter van het allergrootste belang dat we bewijzen dat we het menen. En dan zullen we met z'n allen een bonte mengeling zijn op straatstenen die onze voetstappen zullen onthouden. 

vrijdag 11 mei 2012

zaterdag 12 mei 2012 : World Revolution Day!

Ik loop morgen met mijn vrienden door de straten van Brussel omdat ik vooral voor ben : voor meer verantwoordelijkheidsbesef bijvoorbeeld.
Sta mij toe Marilyn Ferguson te citeren uit Aquarius NU! : 'Onze kritiekloze toewijding aan de verering van cijfers brengt ons tot het paradigma dat zegt dat alleen iets dat economische groei oplevert de moeite waard is om te doen. Dat ondermijnt ons verantwoordelijkheidsbesef tegenover de maatschappij, het milieu en de kwaliteit van ons leven.'
Kijk, overal zien we getallen maar de huidige crisis gaat over getal-waarden
Zelf-waarde, waarde hechten aan alle aspecten van jezelf, en niet slechts de gemakkelijk meet- of kenbare, is wat deze maatschappij mankeert en waar ziel-in-zicht om gaat. 
Ik loop morgen met mijn vrienden door de straten van Brussel omdat ik mezelf en alle anderen op deze planeet meer waarheid en waardigheid wens toe te kennen. 

dinsdag 8 mei 2012

extract uit mijn speech van 28 april 2012 - booklaunch ZIEL IN ZICHT!

Degenen onder u die mij al langer dan vanavond kennen, weten dat ik een hele tijd bezig ben geweest met een soort onderzoek. Dat onderzoek heeft mij langs theater, dans, performance, de mode en uiteindelijk ook zang gevoerd en was nodig om bepaalde herinneringen terug naar boven te halen. Het zijn die herinneringen die uiteindelijk tot dit boek hebben geleid.  
Hoewel ZIEL IN ZICHT! een heel persoonlijk boek is geworden, heb ik mijn uiterste best gedaan mijn inzichten te vertalen binnen een veel bredere context. Dat die context het huidige wereldbeeld redelijk drastisch op losse schroeven zet, is niet alleen logisch maar zelfs noodzakelijk, gezien de aard van dat wereldbeeld.
Ik ben verontwaardigd, ja. Ik maak me ernstig zorgen over wat ik beschouw als een veel te grote terughoudendheid - in onze cultuur in het algemeen en in ons onderwijs in het bijzonder - om te praten over wat onze meest kenmerkende en schoonste eigenschap is. Ik heb het dan over dat wonderlijke, vruchtbare en onzichtbare rijk dat de Bron is van al onze creativiteit en, niet te vergeten, onze moraal.
Wat men tegenwoordig ook moge beweren, de ontkenning van de ziel is de grote tragiek van deze tijd. Wat we aan de ene kant verliezen, winnen we echter aan de andere kant. In die zin draagt de huidige crisis een kiem van hoop in zich. Hoe zouden opgelopen wonden anders moeten worden schoongemaakt, verbonden en geheeld als het gif er niet eerst overal ter wereld uit zou spatten?