mag een bank in Tokio Occupy-bewegers weghalen. Velen wisten niet eens dat er tegenwoordig nog steeds zo'n betogingen of sit-ins plaatsvonden en zullen ongetwijfeld vreemd hebben opgekeken bij het vernemen van dit nieuws deze morgen.
Zoals iemand me laatst vroeg: 'Doe jij eigenlijk nog mee aan de Occupy-beweging?'
'Ja, natuurlijk!', antwoordde ik hem, 'op mijn eigen kleine manier ben ik daar dagelijks mee bezig. Het is immers geen kwestie van ergens aan meedoen, hoewel dat natuurlijk wel letterlijk kan tellen en soms noodzakelijk is, maar meer om het feit dat je een bepaald geestelijk niveau tentoonspreidt. Simpel gezegd? It's a state of mind and a way of living.
Wie vandaag een beetje gezond verstand gebruikt, ziet onmiddellijk wat er aan ons systeem schort: the system, it lacks humanity. Instead of economic value should it think and act in favor of human values.
Wie vandaag een beetje gezond verstand gebruikt, ziet onmiddellijk wat er aan ons systeem schort: the system, it lacks humanity. Instead of economic value should it think and act in favor of human values.
De term Occupy zegt het natuurlijk zelf al. De Occupy-beweging houdt datgene 'bezet', of beschermt datgene wat voor haar het meest belangrijk is, en dat zijn waarden die niet in cijfers uit te drukken vallen omdat ze onzichtbaar zijn maar daarom zijn ze niet minder werkelijk.'
Ooit, in een ver verleden, zijn er mensen geweest die hun ziel - dat onzichtbare, wonderlijke verschijnsel - voor een appel en een ei verkochten. Het resultaat daarvan zien we momenteel allemaal om ons heen. Vandaag is de tijd gekomen om in te grijpen. Soms zijn daarvoor grootschalige acties nodig, maar vergis je niet: verzet - hoe klein of hoe groot ook - begint altijd met een persoonlijke visie; een idee; een lichtje in het duister dat je helpt de oorspronkelijke weg terug te vinden. Net zoals een zaad, kan je dat licht helpen groeien totdat het je hele wezen doordringt. Je kan er ook voor kiezen het te laten uitdoven maar dan heeft niemand er wat aan.
