Toen destijds

aan dr. Robert Oppenheimer - de man die de leiding had van het Manhattan Project dat tot de constructie van de eerste moderne atoombom leidde - na de eerste geslaagde atoomproef werd gevraagd of dit de eerste atoomexplosie ooit was geweest, zou hij naar verluidt hebben geantwoord dat het de eerste in de moderne geschiedenis was. 

Wilde Oppenheimer ons hiermee iets duidelijk maken denk jij?

Wie er de Indische geschriften de Mahabharata en de Ramayana op naleest, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat in die geschriften de voorstelling wordt opgeroepen van een verwoed conflict dat uiteindelijk culmineerde in de verblindende explosie van een machtige bom, waarna er een rookzuil opsteeg die zich langzamerhand in steeds wijder uitbollende cirkels verdikte. Brandende olifanten stortten ter aarde; door de lucht vliegende vogels werden in een klap wit. Menselijke overlevenden haastten zich rivieren in, in een poging zich van de radio-actieve as die neerdwarrelde te ontdoen. Later vielen hun nagels en haren uit.

Onder de 'pre-historische' steden Mohenjodaro en Harappa (nu in Pakistan gelegen) werden in onze tijd geraamten opgegraven die radio-actief bleken te zijn. Uit de houdingen van deze overblijfselen kon worden opgemaakt dat zij zijn gevallen toen zij voor iets onbekends op de vlucht waren. 

Er zijn nog andere verhalen over verwoestingen die blijkbaar het gevolg waren van het gebruik van atoombommen in de pre-historie. In 1947 bijvoorbeeld verrichtten archeologen opgravingen in het dal van de Eufraat. Nadat zij door talloze cultuurlagen heen hadden gegraven, legden zij een cultuur van 'hol-bewoners' bloot die op een hard oppervlak van gesmolten glas hadden geleefd. De samenstelling van deze bodemlaag onder hun nederzettingen kwam vrijwel overeen met die van de woestijnbodem in Alamogordo in New Mexico, zoals die na de eerste atoomproef was geworden.
Oude Soemerische teksten beschrijven 'een dichte wolk' die 'opsteeg naar de Hemel', gevolgd door 'hete rukwinden' en 'een gruwelijke storm die alles verschroeide'. In de periode die erop volgde stierf alles uit, op enkele ziekelijke planten aan de oevers van de Eufraat en de Tigris na. 

Wat anders dan een hardnekkige gewoonte en een koppige houding houden onze ogen nog steeds gesloten? De geschiedenis - onze geschiedenis - is veel rijker en gevarieerder dan men vandaag voor mogelijk houdt. 

Stel je voor dat deze wereld door een nucleaire atoomoorlog zou vergaan. De overlevenden zouden over x-aantal jaren ongetwijfeld als primitieve holbewoners worden gedefinieerd. Zonder drinkbaar water, zonder elektriciteit, zonder alle comfort en de luxe van hun voorgaande beschaving, zouden zij gedwongen zijn al hun tijd te besteden aan overleven. Natuurlijk zouden zij pogingen doen hun rijke geschiedenis vast te leggen en voor het nageslacht te bewaren, maar dat zou geen makkelijke taak zijn als ze helemaal van niets moeten herbeginnen. 

De tekenen van onze voorouders die ons vandaag nog steeds uitdagend in het gezicht staren, liegen er niet om. Het enige wat wij als moderne mensen dringend dienen te doen, is onze arrogantie te laten varen en ons open te stellen voor dat wat zo graag gekend wil worden. 

Zo schrijft Shirley Andrews:

'Einsteins gevleugelde uitspraak 'Ik aanbid God in de tempel van de hemelen' brengt de diepe gevoelens van ontzag en verwondering tot expressie die ieder van ons ervaart als we de blik op de sterrenhemel richten en dan proberen iets van de oneindigheid van het Universum te bevatten. De gedachte dat er in de schaal van de Grote Beer bijna veertig miljoen spiraalnevels liggen of dat er iedere minuut tien miljoen nieuwe sterren ontstaan (en dan hebben we het nog alleen over dat deel van het heelal dat binnen het bereik ligt van onze huidige telescopen), dwingt ons tot eerbied en ontzag.'

Misschien bekruipt je bij het mijmeren over de ontelbare hemellichamen om ons heen soms zelfs wat angst of ongerustheid, vanwege het besef dat wij - aangezien er zo ontzaglijk veel planeten zijn waarop zich intelligent leven kan hebben ontwikkeld - vermoedelijk niet alleen zijn in dit Universum. De recente ontdekking van grote planeten buiten ons eigen Zonnestelsel die banen rond andere Zonnen volgen, voedt misschien je bezorgdheid over de mogelijkheid dat daar andere intelligenties leven. Zullen zij vriendelijk zijn en hulpvaardig? Of lopen wij het gevaar dat zij ons meedogenloos zullen aanvallen en daarbij onze beschaving zullen vernietigen? Wees gerust, zou ik je dan antwoorden, dit Universum heeft de meest zachtmoedige aard van alle Aardes. Zij zorgt voor ons zoals enkel liefhebbende ouders dat kunnen. Zij voedt ons, kleedt ons, wiegt ons en doet ons dromen van haar talrijke wonderen. Geduldig droogt zij onze tranen wanneer we eindelijk tot inzicht komen dat wij het zelf zijn die de gruwelijkste nachtmerries scheppen door ons keer op keer van onze Bron af te wenden.     

Wij zijn de scheppers van onze misverstanden en tekortkomingen; het is niet Zij.

Laten we ons daarom vandaag nog herinneren dat de geschiedenis altijd door de overwinnaars wordt geschreven. De uitspraak 'Rome werd niet in 1 dag gebouwd', wil zeggen dat er steden zijn geweest waarbij dat wel degelijk het geval is geweest. Leve Atlantis!