Degenen onder u die mij al langer dan vanavond kennen, weten dat ik een hele tijd bezig ben geweest met een soort onderzoek. Dat onderzoek heeft mij langs theater, dans, performance, de mode en uiteindelijk ook zang gevoerd en was nodig om bepaalde herinneringen terug naar boven te halen. Het zijn die herinneringen die uiteindelijk tot dit boek hebben geleid.
Hoewel ZIEL IN ZICHT! een heel persoonlijk boek is geworden, heb ik mijn uiterste best gedaan mijn inzichten te vertalen binnen een veel bredere context. Dat die context het huidige wereldbeeld redelijk drastisch op losse schroeven zet, is niet alleen logisch maar zelfs noodzakelijk, gezien de aard van dat wereldbeeld.
Ik ben verontwaardigd, ja. Ik maak me ernstig zorgen over wat ik beschouw als een veel te grote terughoudendheid - in onze cultuur in het algemeen en in ons onderwijs in het bijzonder - om te praten over wat onze meest kenmerkende en schoonste eigenschap is. Ik heb het dan over dat wonderlijke, vruchtbare en onzichtbare rijk dat de Bron is van al onze creativiteit en, niet te vergeten, onze moraal.
Wat men tegenwoordig ook moge beweren, de ontkenning van de ziel is de grote tragiek van deze tijd. Wat we aan de ene kant verliezen, winnen we echter aan de andere kant. In die zin draagt de huidige crisis een kiem van hoop in zich. Hoe zouden opgelopen wonden anders moeten worden schoongemaakt, verbonden en geheeld als het gif er niet eerst overal ter wereld uit zou spatten?
