Wist je dat de bat querre - de 'oorlog om de geest' - in de Haitiaanse voodoo geblinddoekt wordt doorgemaakt? Deze eerste inwijdingscyclus is een proces van drie nachten van zware inspanning, dansen en bezetenheid door geesten, aangewakkerd door overvloedige doses van de lichtelijk hallucinogene drank absint - dat alles bedoeld om ons besef van wie we zijn te scheiden van het rauwe potentieel van wie we zijn geweest en nog steeds kunnen zijn. We gaan de strijd aan om te vechten voor hernieuwd contact met onze eerstgeboren en ongebroken - dat wil zeggen, ongeconditioneerde - geest en de energie van het Universum om ons heen.
In Westerse religies vinden we ook iets terug van deze zoektocht naar het bovennatuurlijke door ervaring met de duisternis. In het Engeland van de veertiende eeuw maakten de mystieke tradities en kluizenaarstradities een snelle groei door. Kluizenaars, zowel mannen als vrouwen, hadden als doel om via een innerlijk spiritueel leven van toewijding, dat grotendeels werd doorgebracht in duistere kloostercellen, meer dan de verlossing van hun eigen ziel te bereiken: het was hun goddelijke taak om door innerlijke verlichting en visionaire ervaringen de energie van transformatie die de spirituele waarheid naar de wereld zou brengen, op Aarde te verankeren.
Waarom citeer ik dit stukje tekst uit 'Duisternis Belicht' van Ross Heaven en Simon Buxton?
Omdat het eerste doet denken aan de hedendaagse party-scene waar sex, drugs and rock and roll een potentieel van de danser aanspreken dat overdag, in de overbelichte, rationele wereld, zelfs nauwelijks meer wordt opgemerkt. Wie de duisternis durft betreden - wie door een opening in de muur het geheimzinnige labyrint durft binnen te gaan - zal ontsnappen aan de gevangenis van taal, de tirannie van conceptueel denken en de onhandelbaarheid van letterknechterij. Maar de vrijheid heeft een prijs. In het donker begint het oog nu eenmaal te zien.
En ten tweede omdat ik sterke vermoedens heb dat ikzelf in de veertiende eeuw in Engeland heb geleefd.
