heeft vele namen: de Dharmakaya, het mystieke lichaam van Christus, het universele veld van Brahman, het Veld van de kwantumfysici, het organische patroon van Tao, enzovoort. Kijk, elk beetje fysicus zal je tegenwoordig vertellen dat alle voorwerpen in de kosmos slechts verschillende vormen zijn van 1 enkele Energie. Of je die Energie nu 'Brahman', 'Tao', 'God', 'Spirit' of gewoon 'Energie' noemt, doet in feite helemaal niet ter zake. Namen zijn immers maar namen.
Ach, woorden... Sinds de opwindende tijd van Adam en Eva plakken we etiketten op zaken - objecten - waardoor niet alleen zij maar ook wij worden begrensd! Onze taal is een taal van grenzen. Ga zelf maar na: elke keer als je denkt, of een woord of naam gebruikt, ben je bezig grenzen te trekken. 'Het is dit' wil zeggen 'dat het dat niet is'. We kennen 'wit' omdat 'zwart' ook bestaat. We gaan zo in deze splitsing, deze twee-deling op dat de 'Hemel' alleen met 'goede' zaken gevuld lijkt te zijn en de 'hel' met alleen maar 'slechte' zaken. Hoezeer beperken we onszelf door op deze manier te denken, te kijken, te voelen, te proeven, te horen, enzovoort.
In de Enige Realiteit bestaan geen grenzen. Men verwart er geen kaarten met gebieden, geen symbolen met echte dingen, geen namen met wat slechts benoemd is. Een van de belangrijkste filosofen van deze eeuw, Alfred North Whitehead, sprak over 'de naadloze jas van het universum'. Teilhard de Chardin zegt over deze naadloze jas het volgende: Beschouwd in zijn concrete realiteit, kan de substantie van het universum zichzelf niet verdelen, maar vormt het in zijn totaliteit, als een soort reusachtig atoom, het enige echte ondeelbare... (...) Het is onmogelijk in dit netwerk te snijden, een stuk ervan af te zonderen, zonder dat de randen rafelig en onduidelijk worden...
Onmogelijk? Jazeker. Zoals ook de kwantumfysici intussen hebben begrepen, zijn er immers geen afzonderlijke waarnemers maar slechts afhankelijke deelnemers.
Wist jij dat de kwantumfysica reeds in 1900 het Licht begon te zien?
Al meer dan 100 jaar vangen de kwantumfysici een glimp op van de ware wereld, het Gebied Zonder Grenzen, de wereld die Adam zag voor hij zijn noodlottige grenzen trok. De wereld zoals hij is en niet zoals hij is geclassificeerd, begrensd of in kaart gebracht. Kortom, de wereld zoals die reeds eeuwen geleden door de Oosterse Wijzen werd omschreven.
We dienen ons dringend de vraag te stellen wat de kwantumfysici eigenlijk met die 'aanwinst' doen...
